У весцы Забалацце Пышнянскага сельсавета ёсць
крынічка, якая вядома з паловы 20 стагодзя.

Гадоў 40 назад пахалі мы зямлю каля крынічкі.
Я атработаў сваю змену днём, а мой напарнік ноччу пахаў.
Ён збег з начной змены. Сказаў, што там нехта крычыць,
пяець.Пайшлі мы на наступны дзень у 12 часоў ночы.
Чуем – праўда, крычыць нехта, пяець, як жанчына
галосіць Мы бягом ад крыніцы. Кажуць, што гэта стогне
згубленая душа.. А крынічка лічычча святой.

Запісана Стэльмах А.У.
са слоў Залатара Антона Антонавіча у 2004г.
у в. Забалацце

Апякункай дзяўчат, жанчын і шлюбу лічылася
Параскева Пятніца. На землях усходніх славян у многіх
мясцінах драуляныя скульптуркі Пятніцы або абразы
Вялікамучаніцы ставілі ля калодзежауў. Ім прыносілі
ахвяры – кідалі у ваду кавалачкі тканіны, ільняной
кудзелі, авечай воўны і выпрадзеных нітак.

Па ўсёй Беларусі можна сустрэць азёры з назвай Белае.
Усходняя частка Лепельскага возера называецца Белае.
На многіх азёрах і балотах сустракаюцца астравы
авеяныя паданнямі. Пра перашэяк паміж астравамі
на возеры Суша існуе легенда.


Паданне пра возера Суша

Калі ішлі тут у вайну 1812 года напалеонаўскія войскі,
то кожны салдат, па загаду камандзіра, набіраў поўны
бот пяску і высыпаў на месце пераходу, - так з’явіўся
перашэяк, які звязвае востраў з берагам возера.

(запісана Стэльмах А.У. у 2000.
са слоў Скануна Мікалая Сцяпанавіча)

Вёска Стары. Лепель
Таксама падобная паданне ёсь пра перашэяк паміж
востравам і Лепельскім возерам каля вёскі Стары Лепель.
Насыпаны ен у час вялікай вайны. Калі салдаты варожай
напалеонаўскай арміі не маглі прайсці, Напалеон прыказаў
кожнаму зняць з нагі бот, набраць зямлі і высыпать на
месце пераходу праз вузкае месца. Так быў насыпаны
перашэек паміж вескай Стары Лепель і востравам.