Дакументы 20 – х гадоў 20 ст. узгадваюць урочышча Бароўка з крыніцай каля вескі Камень Лепельскага раёна, куды людзі часцей за ўсё збіраліся ў ноч на 1 кастрычніка. Па беларускіх павер’ях асабліва гаючай лічылася вада, якую бралі з крыніцы на ўзыходзе сонца. Такую ваду давалі хворым, жывеле, апырсківалі хату бралі ваду для лячэння вачэй.

    Згадваюцца культавыя крыніцы на Лепельшчыне: 
   Аўгустова,    Белыя,    Бяседы,    Гарадзянкі,    Селішча, 
    Слабада,     Лепель.


Красналучка

Часцей за ўсе каля крыніцы ставілі адзін крыж, але
магло быць і больш. Крыжы абвешываюць вышыванымі
ручнікамі.

Вядомы крыж каля калодзежа ў в. Красналучка
(пач. ХХ ст.). Каля вытоку крыніцы з в. Красналучка
стіць крыж, абвешаны разнакаляровымі стужкамі.

Гэта просьбы з якімі вернікі звяртаюцца да бога, просячы што-нібудзь персанальна для сябе ці сваякоў. Вада з крыніцы дапамагае пры лячэнні вачэй. Існуе легенда. Вядома гэта крыніца з даўніх часін. Жыў каля Чашнік адзін гаспадар. Усе у яго было добра і гаспадарка сталаяі дзеці удалыя. Але занемагла неяк яго дачка на вельмі цяжкую хваробу – аслепла яна. Вельмі перажываў гаспадар. Страціў веру у жыцце і справядлівасць. Нейкі добры чалаве пашкадаваў бацьку
і падсказаў: есць ля вескі Красналучка святая крынічка,
што дапамагае пакутнікам і гаратнікам.

З апошняй надзеяй пайшоў гаспадар да крыніцы і набраў там гаючай вады. Вярнуўся да дому, змазаш вочы гэтай вадой сваей дачушцы. “Гэта бог глядзіць на мяне”, - сказала у радасных слязах дзяўчынка, калі убачыла святло дня. Вырашыў счаслівы чалавек ушанаваць вялікі цуд. Пайшоў зноў да крыніцы і пабудаваў там капліцу, у якой паствіуў вялікі крыж.

Запісана со слоў Уладзіміра Няміры
Шушкевічам А.У., 2004 г.